بعضی ها حیف اند که تو این دنیا بمونن
حیف اند که گرد و غبار دنیا وجود آسمونی شونو فرا بگیره ….
بعضی ها انقدر که زلال اند به این دنیا
تعلق ندارن … اونها مثل چشمه اند …..
و خدا اونها رو می بره واسه خودش ….
و چقدر زیباست در آغوش خدا و محبوب
آرام گرفتن…. با ش ه ا د ت ……
اللهم ارزقنا ….
اقا جان سوالی ساده دارم از حضورت
که ایا زنده ام وقت ظهورت؟
اگر تو امدی من مرده بودم
اسیر سال و ماه و هفته بودم
دعا کن دوباره جان بگیرم
بیایم در حضور تو بمیرم
....برای تعجیل در فرجشون صلوات....
گیرم که خانه هم نه، فقط آشیانه بود
آتش زدن به آن به کدامین بهانه بود
با زور ریختند گروهی به خانه مان
جایی که رفت و آمد آن محرمانه بود
چشمان میخ در آن دود کور شد
گم کرده راه رو به وجودم روانه بود
بعد از عذاب آتش و دیوار میخ در
وقت قلاف و مرحله ی تازیانه بود
گفتم خدا کند که نبیند چه می کشم
افسوس دید، دخترم آنروز خانه بود
...
زینب ببخش طاقت بازوم کم شده
از دستم این وسیله که افتاد شانه بود
مهر میان مادر و دختر به جای خود
این چند سال رابطه مان عاشقانه بود
امروز هم گذشت ولیکن برای تو
پایان لحظه های خوش کودکانه بود
آسیابت یک طرف افتاده بستر یک طرف
چادر تو یک طرف افتاده معجر یک طرف
هر چه اینجا هست چشمان مرا خون کرده استرنگ این دیوار خانه یک طرف، در یک طرف
گاه دلخون توئیم و گاه دلخون پدروای بابا یک طرف ای وای مادر یک طرف
از کنار تو که می آید به خانه ناگهانبر سر زانو می افتد مرد خیبر یک طرف
من چگونه پیرهن کهنه تن یارم کنمغصه تو یک طرف داغ برادر یک طرف
مثل آنروزی که افتادی می افتد بر زمینپیکر من یک طرف او یک طرف سر یک طرف
من دو بوسه می زنم جای تو و جای خودمزیر گردن یک طرف رگهای حنجر یک طرف
وای از آن لحظه که باید بنگرمسر ز روی نیزه افتاده، پیکر یک طرف
وای از آن لحظه که می ریزند بین خیمه هاگوشواره یک طرف خلخال و معجر یک طرف
